Zasnął Janek raz na trawie,

Janek nadziei nie traci.

Biegnie przez góry i lasy

I wzlatuje na wzgóreczek.

Tam zapuka w okieneczek.

Wyszła matula ze łzami:

– Witam, witam, zięć kochany,

Witam, zięciu, alem cudy,

Bo za zięcia wezmą drudzy.

Poszedł Janek do pokoju,

Gdzie jego luba leżała,

Opadł Janek na kolano:

-Witam, witam cię, kochana.

Oczki moje sieniusieńkie,

Czemu na mnie nie patrzycie?

Ruczki moje bielusieńkie,

Czemu mnie wy nie witacie?