Weźże mię, Jasieńku, za żonę,

Da ci moja matuś pierzynę.

Pierzyna puchowa, 

Skrzynia maliowana,

Dziewczyna kochana, 

Oj, weź mię, weź!

 

Ni weźmę cię, Kasiu, oj-nie, oj-nie,

Bo o tobie ludzi mówią źlie, 

Że rano nie stajesz, 

Bydlętom ni dajesz,

Sama się ni trudzisz, 

Rodziny ni budzisz

Oj, tak, tak, tak!

 

Ni prawda, Jasieńku, ni prawda,

Kto ci to powiedzieł – wal djabła,

Bo ja rano wstaję

i bydlętom daję,

I sama się trudzę,

i rodzinę budzę,

Oj-tak-tak-tak!

 

A kiedy nie wierzysz, miliuśki,

Przywierć mi dzwoneczek do nóżki,

Jak będę chodziła, 

to będę dzwiniła,

Jak będę biegała, 

to będę dzyngała,

oj, dzyn-dzyn-dzyn!

 

Kasieńka siedziała,

Nóżkami machała,

A Jasieńko myślał, 

Że tak pracowała – 

Oszukał się!