Szumi las pieskowski i ta wieś zielona,

Tędy przechodziła armia czerwona.

 

Potem nasze chłopcy, zdajsia nie głupi.

Wzięli przyłączyliś do czyrwonaj grupy.

 

Chodzili do lasu po różne wyprawy,

Jedli z jednej miski, pili razem kawa.

 

A szto bolszewicy i wo wsi Pieskowcech

Naparli na śpiących jak wilki na owce.

 

I tak ich męczyli, piłą gardło rżnęli

I tak ich dusili pokąd nie zasnęli.

 

Potem ich złożyli na fure żebracze,

Wiozą do Radunia, niechaj ludzie patrzą.

 

Potem zakopali do ziemli głymboko,

Żeby nie ujrzało nawet ludzkie oko.

 

Ptaszki im śpiewają, ziemia się kołysza,

Matki po nich płaczą, a oni nie słyszą.

 

Kochani Polacy, zmówcie im pacierze,

Bo tu zaginęli siem polskie żołnierze.

 

Taki wiatr powiewa, a wicher podnosi,

Tylko jeden ptaszek – anioł pański głosi.

 

Kiedy Bóg pozwoli i czas lepszy stanie,

Każda matka syna stamtąd wydostanie.