Stokrotka rosła wolno, a nad nią szumiał gaj – 2.

W tym gaju tak ponuro, że coś przeraża mnie.

Ptaszęta za wysoko, a mnie samotnie, źle – 2.

I idą, idą, idą i zaszli w ciemny las,

A harcerz-niedołęga i do pokrzywy wlazł – 2.

A ona, ona, ona, nie wie co począć ma,

Nad gapą pochylona, a w oczu błyszczy łza – 2.