Siądaj, och, siądaj, miłe kochanie,

nic nie pomoże twoje płakanie.

A płakanie nie pomoże,

bo już konie stoją w wozie pozakładane.

 

Jeszcze j nie będę na wóz siądała,

jeszcze rodzicom nie dziękowała.

Dziękuję wam, ojcze, matko,

że my żyli z wami gładko – więcej nie będziem.

 

Oj, siądaj, och, siądaj, miłe kochanie,

nic nie pomoże twoje płakanie.

A płakanie nie pomoże,

bo już konie stoją w wozie pozakładane.

 

Jeszcze nie będę na wóz siądała,

jeszcze ja siostrze nie dziękowała.

A dziękuję, moja siostra,

że my żyli z tobo ostro – więcej nie będziem.

 

Siądaj, och, siądaj, miłe kochanie,

nic nie pomoże twoje płakanie.

A płakanie nie pomoże,

bo już konie stoją w wozie pozakładane.

 

Jeszcze nie będę na wóz siądała,

jeszcze ja bratu nie dziękowała.

Dziękuję Ci, miły bracie,

że my żyli w jednej chacie – więcej nie będziem.

 

Oj, siądaj, siądaj, miłe kochanie,

nic nie pomoże twoje płakanie.

A płakanie nie pomoże,

bo już konie stoją w wozie pozakładane.

 

Jeszcze nie będę na wóz siądała,

jeszcze ja progom nie dziękowała.

Dziękuję wam, moje progi,

gdzie stąpali moje nogi, więcej nie będą.

 

Oj, siądaj, siądaj, miłe kochanie,

nic nie pomoże twoje płakanie.

A płakanie nie pomoże,

bo już konie stoją w wozie pozakładane.