Różyczka biała, liście zielone,

kwiatek przecudny się z rodu był.

Zerwać go jeszcze nie miał smiałości,

bo kwiatek jeszcze za młody był.

A gdy wróciłem, kwiatka nie było,

licha go ręka zerwała mnie.

Po coś mówiła, jesli nie chciała,

i młode życie zatrułaś me.

Ty jest trucizna życia mojego,

Ty pierwszym gwoździem do truny mej.

[Niechaj że, Panie, porwie Twę duszę,

A ja Cię kochać nie będę, nie].

Po coś mówiła, jesli nie chciała,

I młode życie zatrułaś me.

Brak zakończenia