Przyjechał Jasio na siwym koniu pod zieliony ganeczek.

I tak ładnie prosił, czapeczkę podnosił o zielony wianeczek – 2.

Ona mu dała, nie żałowała ten zielony wianeczek,

a on jej za to ślicznie podziękował, odjechał kochaneczek – 2.

Nie minęło więcej, jak para miesięcy, ona listy pisała:

– Czy ty nie był w domu, czy ty nie miał konia, czy ci mama wzbraniała? – 2.

– Byłem ja w domu, miałem ja konia, mama mnie nie wzbraniała,

Tylko moja liuba, serce najwierniejsze, ona nie dozwaliała – 2.

– Po cóż do mnie chodził, po cóż ty mnie zwodził, jak nie miałam twoją być?

Nie wyjdę za Ciebie, przydam się drugiemu, ach, mój Boże, tak ma być – 2.