Pod tym ciomnym jaworam stoi lipa zialiona,

A pod tej lipaj śliczna krakowianka drobna listeczki zbirała.

Król się o niej dowiedział i wo swaty przyjechał:

– Pokochaj mnie, śliczna krakowianka, i weź mienie, króla, za męża.

– Jestem biedna sirota, nie mam ni srebra ni złota,

Idź precz ode mnie, piękny królewiczu, twojej żonaj nie będu.

Król się na to rozgniewał, list do kata napisał:

„Przyjeżdżaj, kacie, ścinać krakowianku, tę, która królem zgardziła.

Kat przyjeżdża w czerwieni, krakowianka w zieleni,

– Pokochajże mnie, śliczna krakowianka, i weź mnie, kata, za męża.

– Nie chciała ja być królowaj, a tym bardziej – katowaj,

Ścinaj, tak ścinaj moją białą szyję, niech ja już więcej nie żyję.

Krakowiankę ścinają, aniołowie śpiewają,

Nie lękaj, śliczna krakowianka, bo twoja dusza jest w raju.