Ostatni dzwon, ostatni dzwon,

jak wiele dusz pobudza on.

Gdy, przyjaciele, żegnałem Was,

słyszałem dzwon ostatni raz.

Nie ujrzę już radosne dni,

choć pamięć ich świeżo tkwi

i wiele, ach, nie żyje już

wesołych tych młodzieńczych róż.

Podobny też mnie czeka los,

żałobna pieśń i smutku głos.

W dolinie wiatr rozniesie wzdłuż

i śladu was nie będzien już.

W mogiłę ciemną położą mnie

i żółtym piaskiem zasypią mnie,

słońca promienie ogrzeje grób,

kochany bracie, spoczywaj tu.

Brak zakończenia