Na tym boku jeziora stoi lipa zieliona

Oj lipa, lipa, lipa zielionieńka, ci ptaszkowie śpiewają. 

Ci ptaszkowie śpiewają, kowaliery gadają,

Rozmówili się trzej kowalierowie o tej młodej dziewczynie.

Jeden mówi: co moja, drugi mówi: jak Bóg da,

A trzeci mówi: serdulieńka moja, czemu smętna, niewesoła.

Jakżesz mnie wesołej być, za starego zamuż iść,

Zakamieniała serdulieńka moja, ja nie moga rozweselić.

A u nowej kamory stoi łoża zieliona,

Oj, łoża, łoża, ślicznie maliowana, kto ż na tobie spać będzie?

Kiedy stary spać będzie, trzeba łoża wyrzucić,

A kiedy młody, pięknej urody, trzeba łoże ozłocić.