Na Kliporowie, za rogatkami,

żyła tam z swymi z rodzicieliami.

Piękna jak anioł, pulchna jak kiszka,

cudnej urody – panna Franciszka!

 

A matka panny za liadą stała,

co ojciec zabił, to sprzedawała.

I sprzedawała kiełbasy j kiszki –

to była matka panny Franciszki!

 

Tam niedalieko od tej zagrody

mieszkał jak mieszkał fryzjerczyk młody.

On co dzień z rana kupował kiszki,

bo bardzo lubił pannu Franciszku.

 

A jak to ojciec, dowiedział o tym,

to tego chłopca chciał zabić młotem.

– Nie psu kiełbasa, nie kotu kiszka,

nie dla fryzjera panna Franciszka!

 

Wtedy fryzjerczyk zalił się łzami

i kupił kiszki ze strechlinami.

I kupił ci jej dwa metry blisko,

i razem zjedli z panną Franciszką.

 

A jak to zjedli, to i poczuli,

Że tamtą kicho na amen struli,

Że kres ich życia nadchodzi blisko –

i to był romans z panną Franciszką.

 

A z tej piosenki morał wynika:

nie kochaj nigdy córki rzeźnika,

bo możesz życie zakończyć licho

i jak fryzjerczyk otruć się kichą.