Mamuniu moja, ładne córe masz,

Oj, nie oddawaj za byle jakiego, jej urody żal.

Bo jej uroda jak bystra woda,

a jej policzki slicznie rozkwitają, jak w sadzie róża.

Ja róże zerwie, nie będzie rosła,

a do mo[je]j mamy, do mojej rodzonej, ścieżka zarosła.

Ścieżka zarosła, śniegiem zawiała,

oj, nie wie moja rodzona matulia, gdzie mnie oddała.

Oddała mama w ręce tyrana,

a ja opłakuje swoje młode liata z rana do rana.

On w karczmie pije, mnie młode bije,

oj, nie wie moja rodzona matulia, jak ja tu żyje.

On sie upije, za dźwi wypycha,

oj płacze, płacze małe dzieciąteczko w kolebce scicha – 2.

Mamuniu moja, ładne córe masz,

Oj, nie oddawaj za byle jakiego, jej urody żal.