Już idę do grobu ciemnego, smutnego,

tam będę spoczywał – 2,

aż do dnia sądnego.

 

Wielmożni panowie kości swe składają,

książęta, króliowie – 2,

w proch się obracają.

 

W te drogę odchodzę, nic nie biorę z sobą,

posłanie, pokrycie – 2,

śmiertelno żałoba.

 

Tylko cztery deski, siedem łokci szata,

to wszelka zasługa – 2,

z mizernego świata.

 

Już słońce i księżyc świecić mi przestaną,

robactwo, zgnilizna – 2,

te przy mnie zostaną.

 

Gdzie mądry Salamon podział się z mądrości,

Krezus i Aswerus – 2,

ze swą wspaniałością.

 

Gdzie Samson jest silny i mężna Judyta,

gdzie jest sławny Arkadiusz – 2,

niech się ktoś spyta.

 

A jaskini pod ziemią śmierć wszystko ukryła

i że ze mną nędzną – 2,

to wszystko sprawiła.

 

Już od was odchodzę i żegnam się z wami,

z ojcem i swą matką – 2,

z braćmi i siostrami.

 

Żegnam się z synami, córkami, posierbami,

z całą familiją – 2,

i z przyjacielami.

 

Żegnam się z tobą, mężu mój kochany,

dziękuję żeś byłeś – 2,

w mem życiu wybrany.

 

Już Cię pozostawiam w Boskiej opatrzności,

sama się zabieram – 2,

do wiecznej ciemności.

 

Łaskawym sąsiadom dziękuję stokrotnie,

żeście na mój pogrzeb – 2,

przybyli ochotnie.

 

Już od was odchodzę, zdrowi zostawajcie

i o mojej duszy – 2,

nie zapominajcie.

 

Każdemu Bóg płaci zdrowiem i fortuną,

wspiera i nagradza – 2,

niebieską koroną.

 

Otrzyjcie łzy z oczu, żałujcie za złości,

w życiu i w spokoju – 2,

w niebieskiej światłości.