Idźmy, tulmy się jak dziatki,

Do Serca Maryi Matki.

Czy nas nęka życia trud,

czy to winy czarny brud!

Idźmy, idźmy ufnym krokiem,

z rzewnym sercem, łzawym okiem:

to serca zna dzieci głos,

odwróci bolesny cios.

 

Ach, to serce – dobroć sama,

najczulsze z córek Adama.

Jest otwarte w każdy czas,

samo szuka, wzywa nas:

„Pójdźcie do mnie, dziatki moje,

wyczerpnijcie łaski zdroje:

Kto mnie znajdzie, życie ma,

Temu Syn zbawienie da.

 

To Maryi serce chwała,

że zgubionym Zbawca dała.

Jemuś winien, święci cud,

że Bóg wstąpił zbawić lud.

Pod nim Jezusa nosiła,

do Niego czulie tuliła,

Wychowała, by Bóg Syn

zgładził grzechy naszych win.

 

Więc do Ciebie, jak do Matki

idziem, tulim się Twe dziatki.

Matko, ulżyj życie trud,

zmyj z serca naszych win.

Ty nas kochasz, a my Ciebie,

Niech się z Tobo złączym w niebie.

Matko, kto Cię nie kocha,

Dzieckiem Twym nie zowie się.