Cztery mili za Warszawaj,

Starsza siostra wyjszła zamuż.

Wyjszła zamuż za Hendryka,

Za starszego razbójnika.

On – po górach, on – po lasach,

A ja jedna w tych pałacach.

Z rana pójdzie, wieczór przyjdzie,

Zawsze z sobą coś przyniesie.

Raz on przyniósł chustka biała,

Ceła we krwi wypackana.

Żona moja, wypierz mnie ją

Na słoneczku wysusz mnie ją.

Żona prała i płakała,

Bo ta chustka dobrze znała.

Bo ta chustka brata mego

W ciemnaj nocy zabitego.

Powiedz, mężu, jak tam było,

Ci lekka śmierć bratu była?

Cztery noży i dwa strelca

Przebinęły same serca.